Bij de herdenking van Nelson Mandela
Er is al veel over hem gezegd, wat kan ik daar nog aan
toevoegen? Hooguit dat ik enige tijd met verbazing heb gekeken naar de
uitzending van de herdenking van deze – in mijn ogen – vooral
aller-beminnelijkst gebleven man, ondanks al die jaren van gevangenschap. Hoe
eenzaam moet dat zijn? Om hier uit te komen op de manier waarop hij dat deed,
moet je wel uiterst gedisciplineerd zijn en zeer vergevingsgezind. Bij mij
roept dat alleen al een diep respect op.
Bij de officiële herdenking miste
ik de stilte. Goed. We hebben te maken met een andere cultuur. Met een andere
manier van het uiten van emoties en van rouwen dan de onze. Men danste en zong
om vooral zijn leven te vieren. Prachtig en dat meen ik oprecht. Maar ik vond
het stuitend te zien, dat vooral de blanke grootheden onder ons elkaar tijdens
toespraken en het wisselen van sprekers uitgebreid begroetten en zo te zien wat
laatste nieuwtjes uitwisselden. Wellicht konden die gebruikelijke onderonsjes
niet eerder plaatshebben. Maar wanneer een ceremonieleider een aantal keren met
klem vraagt om stilte tijdens het gesproken woord en wanneer je door je
aanwezigheid uiting wilt geven aan wat deze grote leider je gebracht heeft, dan
vind ik dat je de beleefdheid moet opvatten het verzoek op te volgen. Dan zou
je dus eigenlijk gewoon stil moeten zijn en het voorbeeld moeten volgen van de
man om wie het draait: Mandela. Je zou de discipline moeten opbrengen stil te
zijn, stil te luisteren – misschien naar wat er juist niet gezegd werd – om
daarmee de laatste eer te brengen aan een bijzonder mens.
Gezien de vele positieve reacties
op deze herdenking geloof ik, dat ik iets gemist heb. Dat klopt: ik heb de
televisie uitgezet. Wellicht te vroeg. Of misschien heb ik de essentie ervan
niet goed begrepen, dat kan.
Let bygone be bygone. Laat het
verleden zijn wat het is. En zo laat ik vandaag die herdenkingsdag voor wat het
was. Ik laat het rusten, ik laat hém rusten in de vrede die hij op zo’n
onnavolgbare wijze zonder dwang toch afdwong.
Het laatste woord is aan hem:
Education is the most
powerful weapon you can choose to change the world…
Nelson Mandela
Geen opmerkingen:
Een reactie posten