maandag 30 december 2013


Let’s  spend the night together…

Onderweg naar Didam – een leuk dorp in het Oosten des lands. Nog 130 km te gaan. Het is vroeg en schemerdonker. Ik ben niet matineus, we zwijgen. Maar de Top 2000 staat op en regelmatig galmen we mee.

Ondertussen denk ik aan de recensie van mijn roman De rode appel, die in de maak is voor het Antilliaans Dagblad. Jeroen Heuvel, Neerlandicus, heeft me gevraagd om nog wat extra informatie. Het boek is dus ook door mij weer aandachtig ingezien, het verhaal over Elisabeth die zich eind jaren ’60, begin jaren ’70 seksueel ontwikkelt.

Op dat moment galmen The Rolling Stones “Let’s spend the Night together”. Een hit uit – wat zal ‘t geweest zijn: 1967? De tekst sluit mooi aan bij mijn gedachten. Jongere generaties aanhoren deze liedjes zonder te beseffen hoe baanbrekend deze woorden waren in de jaren van herkomst. Want de nacht doorbrengen met een jongen? Zoiets dééd je gewoon niet. Het was ongehoord. Ik ben ooit eens spontoon bij een vriendje op schoot gaan zitten, terwijl we theedronken in het bijzijn van zijn moeder. Als blikken konden doden, had ik het hier nu niet na kunnen vertellen. Anno eind 2013 is dit onvoorstelbaar.

In dat opzicht zijn die oude liedjes zeer interessant om eens kritisch te beluisteren. En geloof me: wat een leuke, ontspannen tijd was het om in op te groeien. Want alleen al als ik de videoclips zie op de muziek van Rihanna en Miley Cyrus vraag ik me eerlijk gezegd af waar dit voor staat? Zijn hun songs zo waardeloos, dat de muziekindustrie er wat softporno omheen moet etaleren? Vreselijk om via dit soort beelden te worden neergezet als jonge vrouw of meisje. Verleidelijk? Het leidt slechts ernstig af, meer niet.

Nee. Hoewel destijds best vooruitstrevend, dan toch liever de lading van het “Let’s spend the Night together” van the Stones. En hoe actueel is opeens die vervolgzin: Now I need you more then ever… Want een beetje terughoudendheid hebben we wel nodig, vind ik.

 
Detail van de afbeelding op De rode appel.
"Gebroken rood" door AKriel
 
Een interview over achtergronden van De rode appel zijn te lezen via

Geen opmerkingen:

Een reactie posten