Het leek me nuttig mijn stappen te tellen. Je gaat een soort
wedstrijdje met jezelf aan: morgen wil ik de zoveel kilometer halen. Manlief
toverde zomaar een stappenteller uit zijn bureaula en hup, in de benen en
tellen maar. Alles voor een sterker beenderengestel.
Nu blijkt na enkele dagen dat ik niet geschikt ben voor
teveel apparatuur. Ik weet het, het is een supersimpel dingetje, maar ik heb er
meteen ruzie mee. Volgens mij verbrand ik meer calorieën door de ergernis, dan
door het pittige rondwandelen. Het irriteert me bijvoorbeeld mateloos, dat het cijfer
spontaan op nul springt als ik alleen al mijn jas achteloos dicht doe, terwijl het
me niet lukt het toestel te re-setten.
Wat ik ook indruk: géén nul. Zelfs na het bij herhaling indrukken van alle
knopjes flikkert nog steeds de stand van de dag tevoren op.
Goed, laten we dat dan zien als de boodschap die me is
bijgebracht deze afgelopen dagen: flikker op met dat ding. Stampvoeten doe ik
nooit. Het schijnt wel te helpen je botten steviger te maken. Zou dat het zijn?
Te laat. Ik pas. Ik ben uitgeteld.
Meer lezen? Zie www.damespraatjes.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten