Toeval

Dat de wereld klein is, wisten we al. Maar zó klein! In de kerstperiode kreeg ik van twee vriendinnen een mail.

De vriendin uit Didam liet me ruim voor Kerstmis weten, dat het met haar vader niet goed ging. Na een ziekenhuisopname was hij inmiddels in Rijswijk opgenomen in een verpleeghuis. Triest. Hij wilde er weg en voelde zich er ongelukkig, maar behield desondanks zijn eeuwige gevoel voor humor en opgewektheid. Een telefoontje leverde wat meer details op en de mededeling, dat dochterlief haar vader vlak voor kerst zou ophalen om met haar gezin ervoor te zorgen, dat hij in huiselijke sferen de feestdagen zou beleven. Hartverwarmend. We kennen elkaar uit onze Oegstgeesttijd en zijn al meer dan 30 jaar bevriend en pa, zoals ook ik hem van lieverlee ben gaan noemen, neemt een warm plaatsje in mijn hart in. Zo’n familiekerst gunde ik hem vanuit het diepst van mijn ziel.

Op de 26^e belde ik op om te vragen hoe het ging. “Zullen we morgen even aankomen?” vroeg ik. Dit voorstel werd enthousiast begroet en de stralende lach van pa, zodra ik de dag erop de kamer betrad, zal ik mijn leven niet meer vergeten.

Kort na de jaarwisseling kreeg ik van de andere vriendin, afkomstig uit Vught, eveneens een e-mail. Ook wij zijn, zij het met een erg lange tussenpoos die gemakkelijk overbrugbaar bleek, al ruim 40 jaar bevriend. We kennen elkaar van de HBO in Den Haag. Naast de sfeerwensen liet zij me weten dat haar moeder was opgenomen in een verpleeghuis. In Rijswijk. Nu ken ik Rijswijk niet en deze plaats heeft misschien wel 3 verpleeghuizen, maar opeens ging er toch een lampje branden. Zo realiseerde ik me, dat beide vriendinnen van oorsprong afkomstig zijn uit Wassenaar en dat ik daar nooit en te nimmer bij heb stilgestaan, maar dat nu wel móest doen.

Een nieuw bericht was snel geschreven: Ken je toevallig… En was je dan misschien...

Tja. De wereld is echt klein. Wat bleek? De vriendin uit Vught had bij de broer van de Didamse met hun respectievelijke moeder en vader aan dezelfde tafel gezeten tijdens het kerstdiner van het verpleeghuis. De man van de Vughtse kwam bij de vriendin uit Didam over huis. En de beide vriendinnen hadden elkaar in dat Rijswijkse verpleeghuis vast en zeker wel eens en passant gezien. Wat een toeval. Vooral omdat het uiteindelijk de bedoeling is, dat beide ouders terechtkomen in hetzelfde verpleeghuis in Wassenaar. En daar zullen mijn vriendinnen elkaar zeker op een dag eindelijk echt ontmoeten. Ik denk dat ik er dan ook eens heenga. Gezellig.