dinsdag 18 februari 2014


Een goede breister laat wel eens een steekje vallen

Er worden heel wat fouten gemaakt, lees en hoor ik via de persberichten. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen, dat ik zelf ook wel eens de dupe ben van vergissingen die mij overkomen. Dat levert ergernis op en vraagt altijd energie en vaak ook nog geld. Overigens kost het mijzelf geen moeite “sorry” te zeggen, als ik iets verkeerd doe. Maar ik heb wel eens de indruk, dat dit woord aan het verdwijnen is. Dikwijls is de geijkte reactie nl.: “Moet kunnen, we doen allemaal wel eens iets fout!”

Al met al vind ik het wel vervelend, dat ik me langzamerhand heb ontwikkeld tot een soort control freak. Maar dat krijg je. Een ezel stoot zich nu eenmaal niet 2x aan dezelfde steen. Zo loop ik nooit meer een winkel uit met een product dat meegegeven wordt in een dichte verpakking, al protesteert de verkoper overtuigend, kijkt hij kwaad en hoor ik hem in het gunstigste geval denken: “Mens, je ziet toch dat ik een nieuwe doos pak, zeur niet!” Op zich vind ik dat best naar. Je houdt nu eenmaal liever iedereen blij. Maar op een dag ontdekte ik, dat ik mezelf ook eigenlijk wel erg graag blij houd. Sterker: mijn eigen blijdschap en gemoedsrust vind ik in dit geval opwegen tegen die van de verkoper. Dus: open die doos!

Met enige regelmaat blijkt trouwens, dat mijn voorgevoelens kloppen: het aangeschafte product heeft een andere dan de beloofde en gewenste kleur, er ontbreken schroeven, er is iets afgebroken, het blijkt een “nieuwer”, maar dus ook anders (lees: lelijker) vormgegeven model te hebben. Zo’n verkoper wordt dan opeens aardiger en zegt, alsof hij zelf het Ei van Columbus heeft uitgevonden: “Wat goed, dat wij het toch nog even wilden nakijken!” Dan glimlach ik fijnzinnig – niet zozeer om hem, of om zijn bereidwilligheid me op mijn wensen te bedienen, al lijkt dat in zíjn ogen wel zo, wat onder ons gezegd natuurlijk al een foutieve observatie is, zijn tweede omissie tijdens deze transactie. Niet erg, want mensenkennis is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Nee. Die glimlach ontstaat spontaan, omdat ik mezelf heel wat ergernis en een extra rit naar de stad heb bespaard.


Er zitten best voordelen aan die foutenmakerij door anderen. Het houdt je scherp. Ook heb ik gemerkt, dat ik steeds vergevensgezinder word. Een pluspunt, vind ik. Dus als u binnenkort de dupe wordt van een vergissing die ík maak, dan weet u dat vast: mijn complimenten, u bent alert! Fijn, dat u het mij vergeeft. Wees gerust: nederig bied ik mijn verontschuldigingen tevoren aan. En, o ja: controle zie ik niet als wantrouwen. Zelfs een goede breister laat wel eens een steekje vallen. Gelukkig wordt er weer meer gebreid.  Dan begrijpen we elkaar… J Hoeven daar geen misverstanden over te ontstaan!

 

Binnenkort via www.damespraatjes.nl méér over fouten en blunders.
 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten