AIX – als je dit woord hóórt, frons je toch even
de wenkbrauwen… als je het zíet, word je blij…
Vanochtend bereidde ik
mijn ochtendyoghurt met de heerlijke Granola van Nicolette Bok. Ik was alleen
thuis, de telefoon van echtgenoot Han ging en ik nam hem even aan. Een bekende.
“Ik wou Han even spreken over die ex,” zei hij. Oeps. Zodra
ik echter na luttele seconden de naam van de beller op het scherm van de iphone
in verband kon brengen met “díe AIX”, ging mij een licht op. Maar laat ik
eerlijk zijn: hahaha, het was toch even schrikken. Mijn gespreksgenoot moet het
gehoord hebben, even haperde er iets tussen ons. Dus vertelde ik hem, dat zijn
rosé voorkomt in mijn laatste roman, “De rode appel”. Gezondheid!
Al toe aan een AIX?
Al toe aan een AIX?
Lees er dan het bijpassende fragment bij, dat ik voor deze pagina heb ingekort bij: [...]
Uit: “De rode appel”, © Giselle Ecury 2013, uitgeverij In de Knipscheer
Misschien heeft Eric me
vaker belazerd, dacht ik. Zonder dat ik er acht op sloeg. En nu ik hem betrapt
heb, weet ik me geen houding te geven. Ik moet me erop concentreren dat ik niet
te geforceerd doe. […]
De maan was rond en donkergeel boven de daken uitgeklommen
om zich in vol ornaat aan me te laten zien – een lampion om met Sint-Maarten
snoep mee op te halen. Mijn rosé was lauw geworden. Uit de ijskast pakte ik de fles om het restant in
mijn glas te kunnen koelen met een verse scheut van de drank. Het eenvoudige
etiket toonde in zwarte hoofdletters de naam AIX. ‘Ex,’ liet ik het woord een
keer of twee ketsen tegen de wanden van de kamer. Het drong diep tot me door,
botste tegen mijn organen aan – ik was vergeten dat ik ze had – en verwondde
mij hoog in mijn maag, […]
Bij thuiskomst drukte ik Eric achteloos met zijn neus op
het feit dat de Sushishop zich in een volkomen ander stadsdeel had bevonden dan
het bedrijf waarvoor hij werkte. […]
Al pratende hing ik zijn colbert over een stoel. Ik legde
placemats neer, de naturel linnen omdat ik die het leukste vond, dronk mijn
wijnglas leeg, hief de fles naar hem op.
‘Al toe aan een Ex?’ vroeg ik, met nadruk het woord op
zijn Nederlands uitsprekend. Ik hield de fles met op het etiket de merknaam
naast mijn gezicht, observeerde zijn zich ontwikkelende ontreddering. Dat was
het wat ik las in de onrustige oogopslag, de afhangende schouders van de man
met wie ik zo’n eeuwigheid getrouwd was. Toch constateerde ik, dat zich
eveneens een lichte verbazing openbaarde in zijn houding. De vage vraag ‘hoe
zij dat nou kon weten?’ Of ten minste een ‘zij moest eens weten!’ Verbeeldde ik
me dat? Zolang ik me hierop concentreerde, voelde ik geen pijn, geen angst. […]
ISBN978-90-6265-817-6
Geen opmerkingen:
Een reactie posten