Kinderroof in Schoorls Bos

Gevonden op mijn pad: een ogenschijnlijk gaaf vogeleitje in prachtig helturkoois. Wat eigeel aan de buitenkant. Foute boel. Van dichtbij bekeken, bleek de schaal gruwelijk doorboord en leeg. Stropers weten het wel. Wat je vers haalt, smaakt naar meer.

Met het tere, nu gebroken zeegroen in mijn hand loop ik door, denkend aan het arme zanglijsterpaar, dat tevoren dagenlang een kleine kraamkamer had klaargemaakt. Met zorg en toewijding, af- en aanvliegend. Zingend in het avondlicht. Blij met het ei dat spoedig gelegd werd. En daar zit je dan. Heb je opeens kind noch kraai. Hoewel… een béétje lijster zit om laatstgenoemde uit ervaring niet verlegen. Waarschijnlijk was juist die kraai de brute boosdoener die het gezang van dit onfortuinlijke vogeltje nog in de kiem gesmoord heeft. Wat nu? Een lege nestsyndroom? Uithuilen en opnieuw beginnen?

Waarom weet ik niet. Misschien alleen vanwege dat turkoois met kleine bruine stipjes. Thuis maakte ik in elk geval ter nagedachtenis aan dit verstoorde leven een zoet tafereeltje, een soort “eierschaal op schaal”, zal ik maar zeggen. Eén troost: hoe tegenstrijdig dit dan ook mag klinken, dit onbegonnen jong stierf een natuurlijke dood. De dader is nog voortvluchtig.

Zonder illustratie ook geplaatst op www.damespraatjes.nl