De pot op                                                                                                      

Word je in het wild plassend betrapt, dan krijg je een bekeuring aan de openstaande broek. Donkere stegen en hoekjes in steden zijn populaire plekken om bij hoge nood de blaas te legen. Bij daglicht slaat de ammoniaklucht je de keel dicht en de scherpe urinezuren beschadigen historische gebouwen. Excusez les mots: deze keer ga ik u een poepie laten ruiken en heb ik schijt aan mijn fatsoensnormen. Het moet gezegd: ook wildpoepen is populair. Niet door het uitgaanspubliek, maar door hardlopers in het bos. Onlangs heb ik een dame in een kek pakje op heterdaad betrapt. Maar vermoedelijk gaan mountainbikers eveneens wel eens uit de broek. Staat er zomaar ergens zo’n dure ATB tegen een den, dan riekt dat er wel naar...

Misschien zegt u: “Nou en? De natuur breekt zo’n onschuldig poepje wel af!” Mee eens. Maar dat duurt even. Voor goed fatsoen kan ik ‘s maandags Fikkie dus niet laten loslopen. Die struint van drol naar drol en ondertussen kan ik mijn hoop op een ontspannen wandeling wel laten varen. Bovendien liggen er heel wat zakdoekjes nog lang stinkend te bruinen op het mos. Nu komt dan ook mijn punt: uw soms slechts halfverteerde plofkip met paprika en spek is voor dieren een delicatesse. Zij vallen er massaal op aan en vreten soms voor het gemak de tissue erbij op. Net als babyluiers, trouwens, die liggen er ook. Met plastic en al. Als hondenbezitter ben ik daar niet gelukkig mee. Zakdoekjes en luiers gaan in de maag van honden, vogels of andere dieren een eigen leven leiden en dienen op een kwade dag operatief verwijderd te worden. Anders gaat dat beestje dood. Over de odeur die uit het bekje komt, zal ik zwijgen. Het is afzien, maar vooruit. Onder appèl houden, zegt u?  Honden hebben nu eenmaal van nature altijd een voorkeur voor smerige smaakjes en luchtjes. Plus een overlevingsmechanisme. Eén keer stront aan de knikker en meteen zet Pavlov voor de rest van het hondenleven de baas een hak. U kunt met zóveel horeca in onze gemeente gemakkelijker uw darmen onder de duim houden, dan ik Fikkie.

Hondenbezitters zijn veelal het pispaaltje vanwege de hondenpoep. Laat echter uw kind in het bos nóóit van het rechte pad afgaan. Hij trapt geheid in een mensenhoop en de hond krijgt de schuld. Terwijl dat arme dier bruintje keurig stalt op plekken waar geen mens komt: in het struweel, of onder de prikkende duindoorn of duinroos.

Het komt thans in zo’n grote mate voor, dat ik vind, dat er poepzakjes verspreid moeten worden onder sporters. En dan niet dat zakje met inhoud ergens in de bosjes dumpen! Meedragen tot de eerstvolgende vuilnisbak, graag. De hondenbelasting kan afgeschaft worden, want echt, mensen en paarden zijn in onze gemeente de meestervervuilers. Niet mee eens? Mooi. Dan gewoon, zoals onze beschaving voorschrijft, bij aandrang de pot op!