Lekker bezig

Voor een verjaardag met aan te bieden gedenkboek zocht ik laatst in oude fotoalbums naar een passende afdruk uit mijn met deze jarige gedeelde verleden. Wat een rijk en welbesteed leven trok er aan mij voorbij. Veel zon. De moed uit de schaduw te stappen. Opnieuw zon en langere schaduwen. Achter de wolken altijd toch weer ergens dat licht. Helder en klaar. Dat is geluk, geluk zien en geluk grijpen.

Sinds binnen de fotografie het digitale tijdperk heeft doorgezet, heb ik eigenlijk geen enkele bezigheid meer afgedrukt en aanvankelijk zelfs niet eens op de gevoelige plaat vastgelegd. In mijn hoofd sloeg ik alles op. Herinneringen kan ik gemakkelijk oproepen en dan ruik ik de geuren, zie ik de kleuren, de mensen, het licht, de vormen.

Facebook heeft me teruggebracht naar mijn vroegere hobby. Het is weer leuk met een camera op pad te gaan. Je gaat anders kijken naar de dingen en op een bepaald moment vind ik het genoeg en geef ik alle rust en eer puur terug aan mijn zintuigen. Balans. Genieten.

Maar al bladerend door dat fotoboek viel me opeens iets op. Ik ben altijd iets aan het doen. Lezen, schrijven. Naaien, haken. Schilderen, timmeren. Koken, bakken, tuinieren. Bezig met dieren – mijn honden voorop. Onder de mensen. Gezelligheid. Altijd met aandacht, in het moment. Heerlijk. Als kind verveelde ik me al zelden. Vroeg wakker had ik zin in de dag en in alle dingen die ik ging doen. Anno nu voel ik me nog steeds trouw aan dat kind in me in dit tot op heden zo welbesteed leven.

 

Gewoon lekker bezig. En dankbaar dat het zo mocht zijn en blijven.

Voor die vriendin vond ik overigens geen passende foto's. Die liggen in het huis dat ik ooit achterliet. Maar ze staan wél voorgoed op de gevoelige plaat in mijn hoofd.