Lekker weertje
Eindelijk zomer met
warmte en strandweer. Eerlijk gezegd heb ik het tot nu toe niet echt gemist. Ik
klaag sowieso nooit over het weer – misschien blijkt daaruit wel, dat ik niet
echt een Hollander ben? Nou, nee. Is het niet gewoon jammer van je energie?
Dingen die je niet kunt veranderen, kun je beter gewoon accepteren.
De frisse voorzomer? In
dit geval was ik er blij mee. Nog net voor de hitte zich over ons land
ontfermde, waren mijn schilder- en opknapwerkzaamheden klaar. De vlag kan uit,
het huis staat te koop en degene die het aanschaft, kan zich verheugen in een
onderkomen met een goede sfeer en fijne vibes,
met veel licht en zon, met een heerlijk bos en een immense heide die te
bereiken zijn binnen 3 minuten. Je hoeft alleen maar de weg over te steken. Dan
zit je op het landgoed van het voormalige sanatorium voor TBC-lijders en
diamantslijpers met stoflongen, Zonnestraal. Een toepasselijke naam,
zo in de zomer. De diverse prachtige, authentieke gebouwen van architect Duiker
(1890-1935) die beschouwd wordt als een ultiem voorbeeld van het Nieuwe Bouwen,
zijn een lust voor het oog en het verveelt nooit erlangs te lopen. Er zijn nu
diverse poliklinieken in gevestigd en een praktijd voor tandheelkunde. Altijd
handig. Je kunt er heerlijk lunchen in het heel mooie Termeulen Paviljoen.
Dat kun je trouwens ook
in de Landgoedwinkel, waar mensen met een beperking je altijd weer even
vriendelijk verwelkomen en waar hondlief zo haar eigen privileges heeft. Eén
brengt een drinkbak, een ander twee kluifjes, een derde wat aaitjes en een
vierde een knuffel. May waant zich Sneeuwwitje, ware het niet dat ze nog altijd
gitzwart is. En wij vragen ons allebei altijd af wat die beperking toch
inhoudt? Het is er fantastisch, vooral omdat er een werkelijk prachtig
aangelegde moestuin omheen ligt, waarvan je de groenten en aardbeien kunt
betrekken. Er loopt iemand mee die het allemaal voor je afsnijdt. Boterzachte
peultjes, bijvoorbeeld!
Daarnaast heeft het huis
prettige buren, de buitenkant is goed geschilderd, de voegen zijn waar nodig
hersteld en de elektriciteit is helemaal doorgemeten en gecontroleerd. Bijna
zou ik er zelf wel in willen wonen, maar natuurlijk zijn we in de loop der
jaren verknocht geraakt aan de kop van Noord-Holland, de kust en de lieve mensen
die we er inmiddels hebben leren kennen. Het vriendelijke buurtje en het dorp.
Bos en duin, strand en zee. Niets mooiers dan ’s ochtends heel vroeg met de
hond naar het strand te gaan. Pootje baden, terwijl zij zwemmend de bal
ophaalt. Na al die jaren verveelt dat nooit. Mijn hart en huid gaan open in
Bergen aan Zee.
Maar een straf is het
niet te vertoeven in Nieuw-Loosdrecht, aan de rand van Hilversum, op 20 minuten
rijden van Utrecht en ook vlakbij Amsterdam. De reuring kun je makkelijk
opzoeken en daarna volgt aan de Rading de rust. We hebben overwogen op de fiets
naar Utrecht te gaan – slechts 17 kilometer ! – om zonder parkeerproblemen de start
van de Tour de France mee te gaan maken. Was dit niet een zeldzame kans? Maar helaas.
Andere prioriteiten. Het lekkere strandweer, de warmte.
Mooie May aan het strand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten